Pilsudski miedzy Stalinem a Hitlerem

"Pomiędzy sierpem i młotem a swastyką, Piłsudski bardzo zręcznie stara się utrzymywać pozycję Polski obok swoich sąsiadów. W jaki sposób prawie doszło do wojny prewencyjnej, która mogłaby zmienić losy Europy? Marszałek Józef Piłsudski był bez wątpienia jedną z najważniejszych osób w państwie polskim za czasów rządów sanacji. Jako zręczny polityk wie, że Józef Stalin rządzący ZSRR jest wobec niego wrogi i będzie dążył do konfliktu polsko-radzieckiego. Sytuacja zmienia się o 180 stopni w dniu 30 stycznia 1933 roku, kiedy to do władzy w Niemczech doszła Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników z Adolfem Hitlerem na czele. W książce "Piłsudski. Między Stalinem a Hitlerem" Krzysztof Rak wykazuje, że doszło do sytuacji potajemnego spotkania Józefa Becka z agentem Karolem Radkiem, dotyczącego możliwego sojuszu polsko-sowieckiego wymierzonego w III Rzeszę. Plany te zostają zniweczone i Polska, paktując z Francją, próbuje prowokować wojnę prewencyjną. Adolf Hitler nie będąc przygotowany, dogaduje się z marszałkiem Józefem Piłsudskim i zostaje podpisana deklaracja polsko-niemiecka o niestosowaniu przemocy w 1934 roku. Jednak jakie były szanse za czasów marszałka na potencjalny sojusz polsko-niemiecki wymierzony z kolei w Sowietów? Dlaczego Piłsudski postanowił utrzymywać pozytywne relacje z obydwoma państwami, co spowodowało wybuchnięcie II wojny światowej? Zamysł polityki zagranicznej naczelnika państwa był w znacznej mierze kontynuowany przez Józefa Becka po śmierci Piłsudskiego w 1935 roku".